سری جلسات گفت‎وگو با آقای شهمیری، مدیر آژانس مسافرتی ارمیترا – جلسه هشتم

همان‎طور که در جلسات قبل گفته شد، هدف از سری جلسات گفتگو با آقای شهمیری، ارائه یک دید کلی و آشنایی با موضوع کار در آژانس‌های هواپیمایی و مسافرتی است که مسائل مختلف مربوطه به آن‎ از جمله انواع پرواز و … نیز معرفی و توضیح داده می‎شود.

مطالبی که در ادامه ارائه شده‎اند، همگی از زبان جناب آقای شهمیری است. اگر جزء کسانی هستید که علاقه‎مند به آشنایی و کار در این حوزه هستند، در این سری جلسات همراه آکادمی فرانگر باشید.

نحوه کار فرودگاه‎ها از لحظه ورود مسافر تا خروج او

همه شرکت‎های هواپیمایی همان‎طور که کارمندان مختلفی از قبیل قسمت حسابداری و غیره را دارند، کارمندانی نیز مخصوص قسمت فرودگاه دارند. اما هیچ‎وقت یک شرکت هواپیمایی به اندازه‎ای که در فرودگاه نیاز است، کارمند فرودگاهی ندارد و معمولا از فرودگاه کارمند اجاره می‎کند. حتی یک کانتر به یک شرکت هواپیمایی تخصص ندارد و هر زمان مخصوص کار یک شرکت است. ممکن است برای یک شکل خاصی از مسافرت یک گیشه به شرکت خاصی اختصاص داده شود، ولی معمولا این اتفاق در اکثر اوقات اتفاق نمی‎افتد. پس تمام گیشه‎ها و کانتر‎های فرودگاه برای فرودگاه و خدمات فرودگاهی است و نه برای شرکت هواپیمایی. صحبت ما در مورد کسی است که چمدان به‎دست به فرودگاه رفته و می‎خواهد به سمت مقصد مورد نظرش برود. اولین اتفاقی که می‎افتد این است که شخص وارد سالن بزرگی می‎شود و سپس یک بازرسی بدنی کلی است که از شخص انجام می‎شود و همچنین چمدانش نیز بازبینی می‎شود.

سپس جلوتر که می‌رود به تعداد بسیار زیادی کانتر می‎رسد. این کانتر‎ها برای شرکت‌های هواپیمایی نیستند و همه آن‎ها متعلق به فرودگاه هستند. البته ممکن است یک کانتر یا گیشه از صبح تا شب به شرکت خاصی اختصاص داده شود ولی این به این معنی نیست که این کانتر برای آن شرکت است. وقتی وارد می‎شوید، معمولا تابلویی وجود دارد که می‎گوید برای فلان پرواز با فلان شماره به فلان کانتر مراجعه کنید. به‎طور معمول هم این سورتینگ بر اساس ساعت است. مثلا از فلان ساعت تا فلان ساعت پرواز‎هایی وجود دارد و شما بسته به ساعت ورودتان به پروازی رجوع می‎کنید. در این تابلو، گیت و دروازه ورودی به هواپیما نیز مشخص شده است. همچنین در این تابلو، مسائلی از قبیل تاخیر، پرواز به موقع و آن تایم و یا کنسلی و … نیز مشخص شده است.

فرض ‎کنید بنا به ساعت ورودتان به کانتر شماره ۱۸ رجوع می‎کنید. البته باید اضافه کرد قبل از تعیین کانتر و گیت، ترمینال مشخص می‎شود. ترمینال یک سالن متفاوت است. برای مثال مهرآباد چندین سالن دارد که هرکدام چندین گیت و کانتر دارند. در ایران ترمینال‎ها با عدد شناخته می‎شوند، ولی ممکن است در جاهای دیگر با حروف نیز مشخص شده باشند. پس از رجوع به کانتر مورد نظر برای پرواز داخلی از شما شماره شناسایی و یا کد و یا بلیط را می‎خواهد تا در سیستم کامپیوتری شما را پیدا کند. سپس سوال می‎شود بار دستی دارید یا خیر؟ چند بسته؟ ممکن است یک شرکت هواپیمایی بگوید بار مجانی ندارم و ممکن است دیگری بگوید بار با مقداری خاص از وزن مجانی است. برای مثال می‎گویید یک چمدان و یک ساک دستی دارم. ساک دستی را که چشمی نگاه می‎کنند و با استانداردهای هواپیما مطابقت می‎دهند . ریلی نیز وجود دارد که ترازو نیز هست و وزن بار را نشان می‎دهد. حتی خود شما هم وزن را می‎بینید. سپس میزان بار را در سیستم ثبت می‎کند. و همچنین تعداد بسته را وارد می‎کند.

سپس سیستم یک نوار می‎دهد که رویش بارکد وجود دارد و آن ‎را روی چمدان می‌چسبانند. این بارکد اطلاعات کامل این چمدان و صاحبش و حتی مسیر و مقصد و نوع پرواز را در بر دارد. سپس روی ریلی قرار می‎گیرد که همه چمدان‎ها روی آن می‌روند. پس از آن، پایین ریل چمدان‎ها برای هر پرواز جدا می‎شوند و در قسمت بار هواپیما قرار می‎گیرند. این چمدان‎ها برای تمام پرواز‎ها با هم قاطی می‎شوند و دوباره جدا می‎شوند. در پرواز خارجی یک کانتر ممکن است چندین پرواز را چک کند. برای مثال در لوفتانزا هر ۳۰ ثانیه یک پرواز انجام می‎شود. نمی‎شود کارمند عوض شود، یک کارمند در یک کانتر تمام کار‎ها و پرواز‎هایی که به او مراجعه می‎شوند را انجام می‎دهد. گفته شد که شرکت‎های هواپیمایی کارمند از فرودگاه اجاره می‎کنند، زیرا برای شرکتی که هفته‎ای ۲ پرواز دارد، داشتن ۱۵ کارمند برایش صرفه اقتصادی ندارد و کارمندان مورد نیازش را اجاره می‎کند و ۳ کارمند ثابت دارد.

سپس کوپن پرواز را از شما می‎گیرد و بوردینگ کارت می‎دهد. در این جا می‎گوید که چه زمانی به گیت مراجعه کنید تا به سمت هواپیما هدایت شوید. قبل از ورود به گیت، کنترل خیلی محکم و جدی‎ای انجام می‎شود، زیرا بار همراه دارید. از گیت که عبور می‎کنید بوردینگ کارت را از شما در یافت می‎کنند (در سیستم‎های جدید، خود سیستم تشخیص می دهد). سپس وارد هواپیما شده و بار دستی را می‎توانید زیر پا و یا داخل کمد‎های بالای سر قرار دهید. معمولا مسافران اگر بارشان بالا جا نشد، پایین پا می‏‌گذارند.

وقتی به مقصد می‎رسید، گاهی بسته به این‎که می‎خواهید خارج شوید یا باز پرواز دیگری داشته باشید، شرایط متفاوت خواهد بود. در صورت خروج نوار نقاله می‎گوید که کدام چمدان از کجا می‎آید و چمدان را برمی‎دارید. اگر چمدان نیاید باید گزارش پر کنید که چمدانم نیست. در سیستم‎های جدید مشخصات چمدان را به سیستم می‎دهید و این سیستم‎ها در همه جای دنیا به‎هم مرتبط شده و اگر چمدانتان در جایی دیگری از دنیا رفته باشد، مشخص می‎شود. گاهی ممکن است چمدان یک هفته روی آسمان بچرخد. سیستم چمدان‎هایی که شبیه هم هست را جدا می‎کند تا صاحبشان پیدا شود. اگر بار اضافه داشته باشید باید هزینه جداگانه‎ای پرداخت کنید که توسط رسیدی به شما داده می شود و شما پرداخت می کنید.

اگر سیستم چمدان را پیدا نکند، سیستم بابت هر کیلو ۲۰ دلار به شما پرداخت می‎کند. این‎که چیز گران‎بهایی وجود داشته و گم شده به شرکت و فرودگاه مربوط نیست، زیرا اگر چیز گرانبهایی در بار شما بوده است، باید بار خود را بیمه می کردید. در غیر این صورت برای هر کیلو ۲۰ دلار غرامت در یافت می‎کنید. اگر در کشور یا شهر غریبی باشید، گاهی ممکن است ۱۰۰ دلار به شما بدهند که گیر نکنید .یا ممکن است چمدان آسیبی دیده باشد و غرامتش را بپردازند. مسافرت‎های زیادی نیز وجود دارد که کسی در آن‎ها چمدان ندارد، مانند استاد‎های پروازی. کیوسک چک برای این افراد است که بلیط را اسکن می‎کنند و شماره صندلی را چک می‎کنند و کارهایش را انجام می‎دهند و چون چمدان ندارند به صورت مستقیم بوردینگ کارت خود را دریافت کرده و مستقیما به سمت گیت ورودی هدایت می‎شوند.

گاهی ممکن است شما برای مثال بلیط ساعت ۳ را تهیه کرده باشید و وقتی وارد فرودگاه می‎شوید ببینید که پرواز ساعت ۲ صندلی خالی دارد. معمولا در چنین مواقعی با همان بلیط و رزرویشن می‎شود پرواز را عوض کرد و جلوتر انداخت. تحت هر شرایطی اگر بخواهید پرواز را عوض کنید باید چک شود که بابت این‎کار باید پولی بپردازید یا خیر. ممکن است گاهی بدون پرداخت هزینه پروازتان را عوض کنند. برعکس این موضوع که معمولا تعویض با درخواست مسافر است، شرکت می‎تواند از مسافر بابت تعویض هزینه دریافت کند.

گاهی ممکن است مسافران جا بمانند. در این شرایط ممکن است شرکت به آن‎ها بگوید پول بلیط را بر می‎گردانم و حتی هزینه یک شب هتل را نیز برایتان پرداخت می‎کنم. حتی ماشینی برای رسیدن به هتل هم برایتان می‌دهم، ولی شما با پرواز امروز نرو و فردا برو. سیستم‎ها باید در تمام جهان به‎هم وصل باشند و بلیط الکترونیکی یعنی همین‎که در تمام فرودگاه‎ها باید شناخته و دیده شود. مسافرت هوایی هیچ‎گاه جز تحریم‎ها نبوده است و تحریم‎ها بر مبنای تحریم پولی بوده است. وقتی شرکت هواپیمایی تحریم می‎شود مسافرت کردنش تحریم نمی‎شود، بلکه اشخاص مربوط به آن شرکت هستند که تحریم شده‎اند.